طرح مسئله بیحجابی برای گروهی که بدحجابی را عامل خشکسالی می‌دانند، صرفاً برای پوشاندن ضعف‌ها، ناکارآمدی، فساد، رشوه، سوءاستفاده و سوءمدیریت در دستگاه‌های دولتی است.
خبرمهم: آیت‌الله ایازی: خشکسالی هیچ ربطی به بیحجابی و بدحجابی ندارد. کشورهای دیگر جهان هم درگیر خشکسالی هستند و از آن طرف کشورهایی هستند که دوران ترسالی در آن‌ها در حال سپری شدن است و بیحجابی هم دارند. اگر به مردم سختی و مصیبت (بلیه‌ای) وارد شده، از ناحیه همین بدبختی جامعه و کنار گذاشتن نیروهای کارآمد و متخصص است.
آیت‌الله ایازی: استفاده از آب و برنامه‌ریزی در شرایط طبیعی خشکسالی بسیار مهم است. اگر درست از آب استفاده کنند و مردم با آگاهی صرفه‌جویی کنند، این خشکسالی نه یک تهدید، بلکه فرصت می‌شود. در جوامعی که قانون طبیعت را شناخته‌اند، خشکسالی یا ترسالی سهمگین و سیل‌زا را بلا نمی‌دانند؛ قانون طبیعت را می‌شناسند./ اما وقتی بلا می‌شود که انسان به جای تلاش و کوشش برای مواجهه علمی و منطقی، بخواهد مشکل را فقط با دعا و نماز حل کند؛ مثل کسی که بیمار شود و به جای رفتن پیش پزشک، بخواهد فقط با دعا خود را خوب کند. البته نقش دعا برای ایجاد آرامش روانی و خود را نباختن مهم است.
به گزارش بخش سیاسی سایت خبرمهم ، سیدمحمدعلی ایازی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم در گفت‌وگو با مطهره حیدری، خبرنگار گروه رسانه‌ای خبرهای فوری مهم، در رابطه با این ادعا که عامل خشکسالی و بی‌بارانی، بیحجابی است، گفت: در پاسخ به این پرسش لازم است توضیح داده شود که یکی از معارف شناخت‌شناسانه قرآن، جایگاه انسان در جهان‌بینی توحیدی و در نظام هستی – دست‌کم در منظومه شمسی – است. به گفته قرآن، انسان در منظر هستی بخش جهان و در نسبت میان آفرینش زمین و طبیعت، در تسخیر انسان است.
وی تاکید کرد: بشریت از روزی که خود و اطراف خود را شناخت، زمان بسیار طولانی را طی کرده است، اما همچنان در حال توسعه شناخت و آگاهی از قوانین طبیعت و کسب قدرت برای ارتقای آن در دستیابی و دسترسی به نظام طبیعت است؛ گویی به تصرف و فتح زمین و منظومه شمسی می‌اندیشد. البته این انسان هرچه دارای قدرت علمی بیشتری می‌شود، بیشتر می‌فهمد که واقعاً چیزی نمی‌داند و با همه دست‌اندازی‌هایی که می‌کند تا بداند و نفوذ خود را گسترش دهد، باز می‌فهمد چقدر عاجز و درمانده در جهان طبیعت است و واقعاً از نظام هستی ناآگاه است. شگفت آنکه هرچه دانش او بیشتر می‌شود، باز غافل از این حقیقت می‌شود که گاه حتی از کوچک‌ترین موجودات طبیعت، مثل پشه یا میکرب‌هایی که بدن او را تهدید می‌کند، برای درمان آن درمانده است.
آیت الله ایازی در ادامه گفت: امروز گاهی یک ویروس مانند طاعون، وبا یا کرونا نه یک شهر و یک کشور، بلکه کل جهان را تهدید می‌کند. اگر بشر بر سرطان، ایدز، آلزایمر و کرونا فائق آید، به این معنا نیست که دیگر تمام شده و بشر آسوده از خطرات می‌تواند زندگی کند. اگر دیروز آن‌ها را نمی‌شناخت و حالا تا اندازه‌ای می‌شناسد، چیزهای دیگری در راه است که نمی‌داند چگونه باید بر آن‌ها فائق آید.
از سوی دیگر، تأثیر انسان بر طبیعت گاه به‌صورت فردی و گاه به‌صورت جمعی ملل و اقوام یا در قالب دولت‌ها، حکومت‌ها و نظام‌های سیاسی و اجتماعی است. تردیدی نیست که رفتار انسان در این حیات مادی و معنوی، گاه ناظر به خود انسان‌ها و گاه در حیات جامعه به‌عنوان هویت جمعی تأثیرگذار است؛ گاه با آگاهی از این تأثیر و گاه به‌صورت ناخودآگاه.
سیدمحمدعلی ایازی اضافه کرد: اینکه در برخی آیات و روایات از آثار و پیامدهای رفتار انسان در زندگی خود و دیگران یاد شده و اثرگذار شمرده شده و از نقش فرد یا اقوام سخن به میان آمده، ناظر به همین بخش است. از این جهت تردید نیست که این آثار هم در ابعاد مثبت و ایجابی و هم گاه به‌صورت منفی و در جهت تخریب حیات مادی و معنوی است، هرچند چگونگی این تأثیر به‌خوبی روشن نشده است.
بنابراین تردیدی نیست که بخشی از رفتارهای ما در طبیعت مادی تأثیر می‌گذارد. به‌عنوان نمونه، اعمال خوب یا بد انسان موجب استفاده بهتر یا بدتر از طبیعت و بهینه شدن یا نشدن حیات مادی و در نتیجه رحمت بیشتر یا کمتر می‌گردد. وقتی باران و برف و نزولات آسمانی می‌آید، فرصت بهره‌وری برای انسان با تقوا فراهم می‌سازد و در نتیجه نعمت بیشتری بر او ارزانی می‌دارد، یا گناهان او موجب عذاب و خشکی و زلزله یا طوفان و بیماری‌های خطرناک می‌گردد؟ جنگ‌ها کار انسان است و جنگ عامل تخریب طبیعت و نزول بلایاست. قرآن از زبان ملکه سبا و نقش صاحبان قدرت در تخریب نقل می‌کند: «إِنَّ الْمُلُوکَ إِذَا دَخَلُوا قَرْیَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً ۖ وَکَذَٰلِکَ یَفْعَلُونَ» (نمل: ۳۴)/ «پادشاهان چون به شهری درآیند، آن را تباه و عزیزانش را خوار می‌گردانند و این‌گونه می‌کنند».
این عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم در ادامه گفت: از طرف دیگر، قوانین طبیعت مستقل از انسان است و حوادثی که در طبیعت رخ می‌دهد، قوانین خود طبیعت هستند. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه باشیم و چه نباشیم، این حوادث و اتفاقات خواهد افتاد. حداکثر، جهل و عصیان انسان‌ها باعث غفلت و بی‌توجهی به قوانین طبیعت و آسیب‌پذیری بیشتر جوامع از این حوادث می‌شود.
بیحجابی و بدحجابی ربطی به خشکسالی ندارد. کشورهای دیگر جهان هم درگیر خشکسالی هستند و از آن طرف کشورهایی هستند که دوران ترسالی در آن‌ها در حال سپری شدن است و بیحجابی هم دارند. طرح مسئله بیحجابی برای این گروه، صرفاً برای پوشاندن ضعف‌ها، ناکارآمدی، فساد، رشوه، سوءاستفاده و سوءمدیریت در دستگاه‌های دولتی است. اگر به مردم بلیه‌ای وارد شده، از ناحیه همین بدبختی جامعه و کنار گذاشتن نیروهای کارآمد و متخصص است.
سیدمحمدعلی ایازی تاکید کرد: در یک ارزیابی کلی باید گفت هرچند در نظام کلی طبیعت با مشیت و تدبیر الهی طرح‌ریزی شده و مستقل از انسان است، لذا آمدن باران، خشکسالی و ترسالی امور طبیعی در نظام طبیعت هستند. آن حرکات در نظام عالم بر طبق نقشه و مشیتی از پیش تعیین‌شده رخ می‌دهد که وقتی در پیوند با حیات انسانی قرار می‌گیرد، همراه با فراز و نشیب است؛ اما شیوه رفتار انسان در چگونگی برخورد با آن تأثیرگذار است.
مثلاً استفاده از آب و برنامه‌ریزی در شرایط طبیعی خشکسالی بسیار مهم است. اگر درست از آب استفاده کنند و مردم با آگاهی صرفه‌جویی کنند، این خشکسالی نه یک تهدید، بلکه فرصت می‌شود. در جوامعی که قانون طبیعت را شناخته‌اند، خشکسالی یا ترسالی سهمگین و سیل‌زا را بلا نمی‌دانند؛ قانون طبیعت را می‌شناسند. اما وقتی بلا می‌شود که انسان به جای تلاش و کوشش برای مواجهه علمی و منطقی، بخواهد مشکل را فقط با دعا و نماز حل کند؛ مثل کسی که بیمار شود و به جای رفتن پیش پزشک، بخواهد فقط با دعا خود را خوب کند.
آیت الله ایازی با‌اشاره به اینکه نقش دعا برای ایجاد آرامش روانی بسیار مهم است، گفت: دعا و نماز همراه با انجام دادن کار و برخورد علمی با مشکلات و بلایای طبیعی بسیار خوب است. در بیماری‌های طاعون، وبا و اخیراً کرونا دو تلقی وجود داشت، یکی اینکه برویم دعا کنیم و چون گناه کرده‌ایم استغفار کنیم؛ دیگری اینکه این بیماری را بشناسیم و از تجربه جهانی در کنترل آن استفاده کنیم. البته نقش دعا برای ایجاد آرامش روانی و خود را نباختن مهم است.
حوادث طبیعی در حقیقت بلا نیستند. شناخت طبیعت و رام کردن آن – در طوفان‌ها و سیل‌ها از طریق حفر کانال‌ها، پیشگیری از حوادث برق‌زدگی، خشکی، قحطی یا مبارزه با طاعون و وبا – بهترین دلیل بر نقش انسان در مهار طبیعت است. اموری که در گذشته به آن‌ها «بلا» می‌گفتند، امروز علل‌شان شناخته شده یا راه‌های پیشگیری از آفات آن‌ها کشف شده و انسان بر آن‌ها غلبه پیدا کرده است.
ایازی، قرآن پژوه معاصر، مجتهد شیعه در ادامه اضافه کرد: از طرف دیگر، موضع فعال و هوشمندانه انسان و اثر تکوینی او بر طبیعت – به‌صورت موردی یا کلی – تردیدناپذیر است: سدسازی، ابرسازی، ایجاد تغییرات موردی در طبیعت، خانه‌سازی، شهرسازی، راه‌ها و تونل‌ها و ارتباط میان دریاها با یکدیگر، همه از تجربه زندگی بشر است که نشان می‌دهد می‌تواند طبیعت را مهار کند و خسارات و زیان‌های آن را کاهش دهد. البته دعا در چنین موقعیتی اثرگذار و مهم است: در آرامش روان و کمک از امدادهای غیبی برای کشف راه‌های جدید.
رفتارهای ما در طبیعت که دیروز نبوده یا شناخته نشده بود – مثل آلودگی جهان در اثر استفاده بی‌رویه از گازهای گلخانه‌ای، آسیب دیدن لایه اوزون، آلودگی هوا، شیوه غلط مدیریت شهری و استفاده نادرست از منابع زیرزمینی – همه از مواردی است که به انسان و استفاده غلط او از طبیعت منتسب است.
تأثیر ماورای طبیعی و خارق‌العاده از آن نوعی که پیامبران با اذن الهی در طبیعت تأثیر می‌گذاشتند (مثل تبدیل عصای چوبین به اژدها در یک لحظه، یا انتقال تخت ملکه سبا از یمن به فلسطین، یا شکافتن دریا توسط موسی(ع)، یا جوشاندن چشمه‌های دوازده‌گانه با زدن عصا) در این دسته محال نیست؛ فقط تسریع در حرکت طبیعت و نوعی حرکت کاتالیزوری نامحسوس است که قوانین آن برای بشر شناخته نیست تا کسی بتواند از آن قانون استفاده کند.
سیدمحمدعلی ایازی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم در پایان تاکید کرد: اعمال زشت و گناهان مخصوصی که به طبیعت اثرگذار است، در حقیقت در پیشگیری یا فعال‌سازی برخی قوانین خفته طبیعت اثر دارد. مثلاً ایدز بیماری‌ای است که قانون ایجاد آن مشخص است و چون بشر امروز به کارهایی مبتلا می‌شود، دچار آن می‌شود؛ همان‌گونه که در گذشته در جنگ‌ها طاعون و وبا می‌آمد و نمی‌توانستند با آن مبارزه کنند و آن را بلا می‌دانستند.
دعا و نماز باران، توجه به حق و عبودیت و بندگی خالص برای خداست که نوعی بینش و آگاهی فراهم می‌سازد و راهنمایی دستورات شرع در رعایت استفاده از طبیعت – مانند اسراف نکردن، رعایت بهداشت، بهره بردن از عقل و علم – را به همراه دارد. در این موارد نقش دعا تغییر مستقیم طبیعت نیست؛ بلکه نوعی آگاهی و خودآگاهی فراهم می‌سازد تا انسان به طبیب خوب مراجعه کند و داروی مناسب را با صحت استفاده کند. دعا باعث هوشیاری و تنبه می‌شود تا انسان در مسیر درست قوانین طبیعت قرار گیرد. مفهوم استجابت دعا یعنی پاسخ دادن خداوند به دعاکننده است، نه لزوماً برآوردن حاجت شخص.
